История, традиции, достижения

У 1945 г. адкрылася пачатковая школа і ў Павяцці. У 1948 г. яна была пераўтворана ў сямігодку. У 1948-1949 г. быў адкрыты 5 клас. Кіраўніком школы быў малады педагог Гайдулькін Уладзімір Іванавіч. Школа размяшчалася ў пабудове, перавезенай з в.Мілашова (будынак насупраць крамы). Першымі настаўнікамі гэтай школы былі Гайдулькіна В.Г., Каваленак А.І., Васільева М.Д., Іванова Т. Г., Баршчэўская О.К., Шлык Г.С.

Першы выпуск Павяцкай сямігадовай школы адбыўся ў 1951 годзе. Сярод іх Альхімовіч Іван, Немяненак Уладзімір, Ватынцаў Уладзімір, Сіўка Вікторыя і інш. Усяго 20 выпускнікоў. У 1952 г. сямігодка пачала развівацца ў сярэднюю. Дырэктарам стала Васільева М. Д.. У гэты час узводзіцца другі будынак школы, павялічваецца колькасць вучняў.

Першы выпуск Павяцкай сярэдняй школы адбыўся ў 1955г. Усяго 27 выпускнікоў. Дырэктарам школы быў у гэты час Азерскі Ю. М.

У 1961 годзе быў узведзены трэці будынак школы, а ў 1964 годзе пабудавана цяпліца, праз год набылі грузавік, пабудавалі стадыён. З 1967 года ў школе працуе сталовая.

У 1973 г. быў пабудаваны будынак сучаснай школы і з восені гэтага ж года заняткі праходзілі ў гэтай школе. З 1974 г. па жнівень 1997 года дырэктарам Павяцкай СШ быў Сівы Федар Аляксандравіч. За гэты перыяд школа дасягнула значных поспехаў у развіцці. Да канца 70-х гадоў склаўся пастаянны калектыў настаўнікаў. Гэта быў працавіты зладжаны калектыў. Праца многіх настаўнікаў адзначана ўзнагародамі. Граматай Вярхоўнага Савета БССР і значком “Выдатнік асветы БССР”, прысвоена званне Заслужаны настаўнік школ БССР Сасноўскай Л. В. Пры школе працавала вытворчая брыгада, якая займалася вырошчваннем агародніны. У сярэдзіне 80-х гадоў пабудавана цяпліца каля новай школы, у якой вырошчвалі рассаду і ружы. Вытворчая брыгада, прышкольны ўчастак і цяпліца давалі вялікі прыбытак школе.

Умацоўваліся сувязі з калгасам “Гігант”. Дзякуючы ім умацоўвалася матэрыяльна-тэхнічная база школы. Школа набыла прыгожы выгляд. Яе наведвалі дэлігацыі з Латвіі, ГДР, прадстаўнікі Польскага Сейма.

Школа неаднаразова ўзнагароджвалася за дасягнутыя поспехі, знаходзілася на Дошцы гонару. З 1997года па студзень 2003 года дырэктарам з’яўляўся Гайдзель А. Г.

Шмат выпускнікоў (30-40%, нават 50 %) паступалі ў вышэйшыя навучальныя ўстановы: у сельскагаспадарчыя, педагагічныя, медыцынскія; 1/3 выпускнікоў – у тэхнікумы, астатнія ў вучылішчы.

Працоўнае выхаванне школьнікаў было адным з прыярытэтных накірункаў школы. Школа працавала пад дэвізам "Вучоба і праца побач ідуць", што і адлюстравана ў фотаздымках летапісу Павяцкай школы. Многія выпускнікі пасля заканчэння навучальнай установы вярталіся ў родныя мясціны, разам з бацькамі ўтваралі працоўныя дынастыі.

На канец ХХ стагоддзя школу закончылі 759 выпускнікоў, 15 выпускнікоў скончылі школу з залатым медалём і 19 – з сярэбраным. З лютага 2003 года дырэктарам школы была Гіржда Ядвіга Эдурдаўна. За гэты час набыты сучасныя камп’ютары, вядзецца добраўпарадкаванне школьнай терыторыі, абнаўляецца ўнутраны выгляд школы, класаў-кабінетаў

Дырэктары:

1945 - 1952
Гайдулькін Уладзімір Іванавіч.

1952 - 1955
Зуева (Васільева) Марыя Дзямідаўна

1955 - 1974
Азерскі Юрый Мікалаевіч

Апаева Аляксандра Міхайлаўна

Барысевіч Яўген Сцяпанавіч

Мацкевіч Ілья Аронавіч

Хаткевіч Уладзімір Мартынавіч

Вясна Яўгенія Віктараўна

Торбун Георгій Альбінавіч

Кісляк Алег Андрэевіч

Талкач Франя Сяргееўна

1974 – 1997
Сівы Фёдар Аляксандравіч

1997 - 2003
Гайдзель Аляксандр Геннадзіевіч

2003 - 2017
Гіржда Ядвіга Эдуардаўна

з 2017 г.  -
Паўлоўская Алена Вітальеўна

1 декабря 2022 года государственному учреждению образования «Повятская средняя школа» присвоено имя Героя Советского Союза Виктора Алексеевича Бабичева.  

Бабичев Виктор Алексеевич (1916-1980) –  командир орудия 125-го отдельного истребительного противотанкового дивизиона (29-я стрелковая дивизия, 6-я гвардейская армия, 1-й Прибалтийский фронт), старшина (звание присвоено в 1943 году). Участвовал в боях Великой Отечественной войны — с марта 1942 года.

Прошёл почти всю войну и освободил немало русских земель, неоднократно представлялся к боевым наградам. В бою под станицей Екатерининской, ведя огонь по немецкой пехоте, он уничтожил около 90 солдат и офицеров неприятеля, за что был награждён медалью «За отвагу».

Прошёл почти всю войну и освободил немало русских земель, неоднократно представлялся к боевым наградам. В бою под станицей Екатерининской, ведя огонь по немецкой пехоте, он уничтожил около 90 солдат и офицеров неприятеля, за что был награждён медалью «За отвагу».

В боях за село Слободка в начале 1944 года, когда армия СССР прорывалась вглубь Европы, орудие Виктора Алексеевича, которому на тот момент было 28 лет, вывело из строя два пулемёта оккупантов, убило снайпера и восемь солдат противника. Когда прямым попаданием снаряда был подбит соседний расчёт, Виктор Бабичев, не страшась огня неприятелей, оказал помощь двум раненым товарищам и с помощью своего расчета обеспечил их эвакуацию в тыл. В февральских боях 44-го В.А. Бабичев на руках с товарищами тащил своё орудие по бездорожью, облегчая пехоте продвижение вперёд. За успешные боевые действия, мужество и отвагу старшина был награждён орденом Славы третьей степени.

При прорыве немецкой обороны 22 июня 1944 года в Витебской области Бабичев из своего орудия под мощным артиллерийским огнём противника уничтожил одно 75-мм оружие немцев, два станковых пулемёта, один наблюдательный пункт противника и 15 солдат Германии. Под прикрытием орудия Виктора Алексеевича советские бойцы заняли траншеи неприятеля и продолжили наступление на фашистскую армию. За подвиг под Витебском Бабичева наградили орденом «Красного знамени».

4 июля 1944 года батальону, в который входил дивизион Бабичева, была поставлена задача занять деревню Повятье Витебской области и в дальнейшем перерезать железную дорогу Воропаево-Друя. Наши солдаты успешно справились с этой задачей, однако 5 июля противник перешёл в контрнаступление. Советские солдаты, включая Бабичева, оказались в окружении у деревни Тычки. В распоряжении русских было только четыре боевых орудия, снаряды в которых быстро заканчивались. Однако Виктор Алексеевич всё же успел подбить одну машину, четыре мотоцикла, одну пароконную повозку, два пулемёта и в упор расстрелял 50 немцев. Когда снаряды закончились, Бабичев ринулся в бой с личным оружием и застрелил 5 фашистов. Когда же все патроны были израсходованы, старшина схватил сапёрную лопату и в рукопашном бою отрубил голову немецкому офицеру. После этого Бабичев завладел пулемётом противника и лично застрелил ещё 15немецких захватчиков.  В этом страшном бою Виктор Алексеевич был ранен в ногу, её фактически раздробило, нервные окончания были повреждены. Однако даже после этого Бабичев не бросил сражаться до тех пор, пока контратака противника не была остановлена.

За исключительную храбрость, мужество, находчивость и героизм старшине Бабичеву Виктору Алексеевичу 24 марта 1945 года было присвоено Звание Героя Советского Союза с вручением ордена Ленина и медали «Золотая Звезда».